به گزارش بنیان به نقل از sciencedaily، آمارها نشان می دهد که 90 درصد مردان در سنین پیری بزرگ شدن پروستات یا BPH را تجربه می کنند که نوعی هیپرپلازی خوش خیم پروستاتی محسوب می شود و کیفیت زندگی آن ها را شدیدا تحت تاثیر قرار می دهد.

طی تکوین، هم جنین نر و هم جنین ماده شروع به داشتن بافت جنینی به نام مزانشیمی مجرای مولرین می کنند. جنین های مذکر نیاز به از دست دادن این بافت، بین هفته های 7 تا 10 بارداری می کنند و یا در غیر این صورت دارای یک بخش رحمی می شوند. مطالعه ای بوسیله دکتر تکسیرا از محققین رشته تولید مثل نشان داده است که برخی از این بافت ها در موش های نر باقی مانده و در ایجاد سلول ها در جایی که پروستات قرار دارد مشارکت می کند.

هیچ کس دلیل بزرگ شدن پروستات را نمی داند اما در این مطالعه تکسیرا و همکارانش شواهدی را نشان داده اند که این بافت باقی مانده در موش، تبدیل به بخشی از بافتی می شود که در ایجاد پروستات بزرگ شده نقش دارد. آن ها دریافته اند که  عملکرد نامناسب یک ژن سرکوب کننده ایمنی که با برخی سرطان های خاص مانند کولون و پانکراس مرتبط است و Stk11 نام دارد، تکوین بزرگ شدن پروستات را نیز تحت تاثیر قرار می دهند. با تغییر ژن Stk11، تعداد این سلول ها در این بافت جنینی چند برابر شده و در نتیجه موجب رشد بافت پروستاتی پیرامون مجرای ادراری می شود. این افزایش رشد چیزی است که منجر به یکسری عوارض و علایم در بخش پایینی مجرای ادراری می شود که منجر به سختی ادرار کردن در مردان مسن می شود. بیشتر داروها یا روش های موجود در بازار به درمان این علایم می پردازد و در واقع خود بیماری را درمان نمی کند. این مطالعه، مسیر جدیدی را برای درمان هدفمند بزرگ شدن پروستات و کمک به کوچک کردن پروستات ارائه می کند.

پایان مطلب/